18 Σεπτεμβρίου 2017

σούρουπο στον κάκαβο


Από methexis erratum

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο,

θ’ ακούσεις την ηχώ απ’ τα δακρυγόνα και τα ουρλιαχτά των μπάτσων που επιβάλουν το θανατικό. Θ’ ακούσεις τα βαρύγδουπα καταδικαστικά βουλεύματα μεγαλόσχημων δικαστών, τις κυνικές δηλώσεις των αφεντικών, τα παρακάλια των λακέδων, τα ψέματα των πολιτικών.

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο,

θ’ ακούσεις το στρίγκλισμα των πριονιών, τους κρότους των εκρηκτικών, το βρυχηθμό από τις μηχανές που κόβουν, σκάβουν, ξεκοιλιάζουν, και μεταφέρουν το βουνό σε μακρινούς μα τόσο κερδοφόρους προορισμούς.

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο,

θ’ ακούσεις το τραγούδι του βουνού, σαν ένα νανούρισμα σαν μοιρολόι. Θα ακούσεις το βουνό να κλαίει για τα δέντρα του, θα ακούσεις τα νερά να νανουρίζουν τα πεθαμένα κούτσουρα, θα ακούσεις τον αέρα να τραγουδά για την αδικία.

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο,

θ’ ακούσεις το κλάμα του νερού που του στέρησαν τη ζωή με τόσα δηλητήρια. Θ’ ακούσεις τον ψίθυρο της πέτρας που τόσο βίαια θρυμμάτισαν, το μοιρολόι των δέντρων για τα κομμένα, ξεριζωμένα αδέρφια τους.

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο,

θ’ ακούσεις τα λυπημένα τραγούδια που λένε τα σκοτωμένα δέντρα της Χαλκιδικής στα χαμένα παιδιά των ανθρώπων.

αν περπατήσεις σούρουπο στον κάκαβο, θ’ ακούσεις την αγωνία όσων με τα δέντρα τραγουδάνε.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου